Tweeeet

Twitter...wie kent het niet. Een tijdje geleden ben ik er mee begonnen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik vooral heel passief meekijk. Mijn eigen tweets zijn op een hand of wat te tellen. Misschien komt dat wel door het beperkte aantal karakters dat je kwijt kunt: voor je het weet probeer je toch een soort haiku te maken om de wereld mee te verrassen. En tegen de tijd dat me dat is gelukt, is het onderwerp vaak al verre van actueel meer.
Het gekke is dat ik het wel leuk vind om anderen te volgen in hun doorgaans weinig spannende gebeurtenissen (zo is er een oud collega van wie ik ongeveer per dag weet wat ze eet). En da's toch heel nabij op de een of andere manier.
Met collega T. heb ik veel discussies gevoerd over het nut van Twitter. Ik zag het het grotere plan nooit zo, maar zijn uitleg snijdt wel hout. Volgens hem moet je niet op het niveau van een individuele tweet kijken, maar naar een geheel van berichtjes over een onderwerp. Op die manier ontstaat context volgens hem.
Zit wat in. Maar het blijft vooral veel onzin dat wordt gewisseld. Ik kon daarom een glimlach niet onderdrukken toen ik een tijdje terug een linkje naar Oatmeal vond op internet...

1 reacties:

Tim de Haan zei

Há, goed te horen dat ´t context-beeld hout snijdt en dat er wat in zit ;-)...

Google en Bing zijn het afgelopen jaar aan het experimenteren geslagen om bijvoorbeeld Twitter te integreren in hun zoekresultaten. En online wordt er al wat afgeopinied & afgediscussieerd of Twitter-achtige toepassingen niet de toekomst zijn van de zoekmachines?

Een reactie posten